Natuur guerrilla's en ninja's

Deze column begon met de werktitel “Weer één zomereik gered”, maar allengs kwam er het één en ander bij. Zo gaat dat soms, als je zaken in een context wil plaatsen.

Tijdens het uitlaten van de hond viel het me regelmatig op dat in een bosje vlakbij mijn huis (op gemeentegrond) een Am. vogelkers vlak langs de stam van een zomereik van een meter of 6-7 hoog groeide. Dat kan de doodsteek voor de eik betekenen, als de vogelkers met zijn uitbundige blad al het licht wegneemt. Nu kan je zoiets melden bij de gemeente, maar met alle bezuinigingen kan je dat gevoegelijk wel vergeten. Dus besloot ik er zelf maar eens wat aan te doen.
Gewapend met spa en snoeizaag kwam ik aan bij de eik om al snel tot de conclusie te komen dat de situatie veel ernstiger was dan ik dacht. Het blad van de boom had tot nu toe de werkelijke omvang van de problemen verhuld. Naast de vogelkers van een meter of 5 stonden er nog paar kleinere vogelkersen en 15 tot 20 zaailingen van de Am. eik onder de takken van de zomereik. Bovendien groeide er een bos klimop om de stam en stond er een beukje van een meter hoog bijna tegen de stam van de zomereik. Die laatste heeft de naam “eikendoder”, omdat de beuk met zijn bladrijke kroon de eiken in de buurt om zeep helpt.

Enfin, hakken maar! Eerst de zaailingen weggespit, wat bij de Am. eik lastig is, want die vormt direct een penwortel die je zo diep mogelijk moet doorsteken. De zaailingen van de Am. vogelkers waren geen probleem en de grote vogelkers was snel geringd. Daarna de klimop eraf gezaagd en getrokken en de beuk gerooid. Schoon! En de eik heeft weer volop de kans om oud te worden. Wel moet ik de besmette plek af en toe in de gaten blijven houden. Alle bedreigers hebben een grote kans om terug te komen door andere struiken en bomen in de omgeving. Er stonden ernaast nog een paar vogelkersstruiken, maar die neem ik een andere keer wel te grazen, eerst nog wat ander boswerk te doen.

Van zo´n klusje krijg je het even lekker warm, maar het goede gevoel dat je overhoudt na zo´n actie duurt een stuk langer. Zo'n subversieve actie op gemeentegrond brengt elke keer weer een positieve herinnering naar boven, als je langs de plek loopt. Vandaar ook de titel “guerrilla natuurwerk” want het is een beetje een overvaltactiek. De term is niet nieuw, want die wordt al jaren gebruikt voor bv. “Guerrilla gardening” waarbij groenfanaten plotseling opduiken om illegaal wat planten neer te zetten op een grijs stukje stad en daarmee de troosteloze omgeving wat op te fleuren. Wat mij betreft een stukje zinvol geweld!

Soortgelijke acties onderneem ik wanneer het me uitkomt, maar dan natuurlijk qua natuurwerk en niet met plantjes. Als er maanden of jaren een boom over een hek ligt die niet opgeruimd wordt, dan begint het bij mij te kriebelen en kom ik (uiteindelijk) in actie. Als een natuurwerkninja sla ik dan onverwacht toe met gepast gereedschap en uiteraard meestal zonder overleg met de grondeigenaar. Die laatste is wat mij betreft te belazerd om er iets aan te doen en dan moet je niet beleefd gaan vragen of jij het voor hem mag doen. Gewoon Doen! Je maakt niets kapot maar verbetert de omgeving.

Dus allemaal een baret op en met tuingereedschap stiekem aan het werk? Nee hoor, iedereen moet voor zichzelf weten of hij/zij er zin in heeft. En het hoeft niet (altijd) stiekem, als zich de gelegenheid voordoet om met iemand in gesprek te komen die het onderhoud zelf niet kan uitvoeren, dan moet je zo'n kans niet laten liggen. Ook kan je heel klein beginnen door bv. die afgewaaide tak eens zelf van het grasveld te halen en niet op de hovenier van de gemeente te wachten. Wanneer een tak over een pad in de weg hangt bij regen, dan neem je toch een keer een kleine snoeischaar mee!
Als je de smaak te pakken hebt, dan kan je ook samen met anderen (kleine) projecten aanpakken die je interessant lijken.

Meestal krijg je geen enkele reactie uit de omgeving, maar soms hoor je iemand veel later opmerken “Kijk, ze hebben die boom eindelijk opgeruimd” of zoiets. Dan gniffel ik stilletjes en geniet van een klein stukje erkenning van de stiekeme actie, al zit ik daar niet op te wachten. Welke boskabouter daar aan het werk geweest is, gaat ze niets aan. Ik heb er plezier van elke keer dat ik er langs kom en dat is genoeg beloning.

Veel plezier met je eigen natuur-ninja projecten.

Boris