Deze
column begon met de werktitel “Weer één zomereik gered”, maar
allengs kwam er het één en ander bij. Zo gaat dat soms, als je zaken
in een context wil plaatsen.
Tijdens
het uitlaten van de hond viel het me regelmatig op dat in een bosje
vlakbij mijn huis (op gemeentegrond) een Am. vogelkers vlak langs
de stam van een zomereik van een meter of 6-7 hoog groeide. Dat kan
de doodsteek voor de eik betekenen, als de vogelkers met zijn
uitbundige blad al het licht wegneemt. Nu kan je zoiets melden bij
de gemeente, maar met alle bezuinigingen kan je dat gevoegelijk wel
vergeten. Dus besloot ik er zelf maar eens wat aan te doen.
Gewapend
met spa en snoeizaag kwam ik aan bij de eik om al snel tot de
conclusie te komen dat de situatie veel ernstiger was dan ik dacht.
Het blad van de boom had tot nu toe de werkelijke omvang van de
problemen verhuld. Naast de vogelkers van een meter of 5 stonden er
nog paar kleinere vogelkersen en 15 tot 20 zaailingen van de Am. eik
onder de takken van de zomereik. Bovendien groeide er een bos klimop
om de stam en stond er een beukje van een meter hoog bijna tegen de
stam van de zomereik. Die laatste heeft de naam “eikendoder”, omdat de beuk met zijn bladrijke kroon de eiken in de buurt om zeep
helpt.
Enfin,
hakken maar! Eerst de zaailingen weggespit, wat bij de Am. eik lastig
is, want die vormt direct een penwortel die je zo diep mogelijk moet
doorsteken. De zaailingen van de Am. vogelkers waren geen probleem en
de grote vogelkers was snel geringd. Daarna de klimop eraf gezaagd
en getrokken en de beuk gerooid. Schoon! En de eik heeft weer volop
de kans om oud te worden. Wel moet ik de besmette plek af en toe in
de gaten blijven houden. Alle bedreigers hebben een grote kans om
terug te komen door andere struiken en bomen in de omgeving. Er
stonden ernaast nog een paar vogelkersstruiken, maar die neem ik een
andere keer wel te grazen, eerst nog wat ander boswerk te doen.
Van
zo´n klusje krijg je het even lekker warm, maar het goede gevoel dat
je overhoudt na zo´n actie duurt een stuk langer. Zo'n subversieve
actie op gemeentegrond brengt elke keer weer een positieve
herinnering naar boven, als je langs de plek loopt. Vandaar ook de
titel “guerrilla natuurwerk” want het is een beetje een overvaltactiek. De term is niet nieuw, want die wordt al jaren gebruikt voor
bv. “Guerrilla gardening” waarbij groenfanaten plotseling
opduiken om illegaal wat planten neer te zetten op een grijs stukje
stad en daarmee de troosteloze omgeving wat op te fleuren. Wat mij
betreft een stukje zinvol geweld!
Soortgelijke
acties onderneem ik wanneer het me uitkomt, maar dan natuurlijk qua
natuurwerk en niet met plantjes. Als er maanden of jaren een boom
over een hek ligt die niet opgeruimd wordt, dan begint het bij mij te
kriebelen en kom ik (uiteindelijk) in actie. Als een natuurwerkninja
sla ik dan onverwacht toe met gepast gereedschap en uiteraard meestal
zonder overleg met de grondeigenaar. Die laatste is wat mij betreft
te belazerd om er iets aan te doen en dan moet je niet beleefd gaan
vragen of jij het voor hem mag doen. Gewoon Doen! Je maakt niets
kapot maar verbetert de omgeving.
Dus
allemaal een baret op en met tuingereedschap stiekem aan het werk?
Nee hoor, iedereen moet voor zichzelf weten of hij/zij er zin in
heeft. En het hoeft niet (altijd) stiekem, als zich de gelegenheid
voordoet om met iemand in gesprek te komen die het onderhoud zelf
niet kan uitvoeren, dan moet je zo'n kans niet laten liggen. Ook kan
je heel klein beginnen door bv. die afgewaaide tak eens zelf van het
grasveld te halen en niet op de hovenier van de gemeente te wachten.
Wanneer een tak over een pad in de weg hangt bij regen, dan neem je
toch een keer een kleine snoeischaar mee!
Als
je de smaak te pakken hebt, dan kan je ook samen met anderen (kleine)
projecten aanpakken die je interessant lijken.
Meestal
krijg je geen enkele reactie uit de omgeving, maar soms hoor je iemand
veel later opmerken “Kijk, ze hebben die boom eindelijk opgeruimd”
of zoiets. Dan gniffel ik stilletjes en geniet van een klein stukje
erkenning van de stiekeme actie, al zit ik daar niet op te wachten.
Welke boskabouter daar aan het werk geweest is, gaat ze niets aan. Ik
heb er plezier van elke keer dat ik er langs kom en dat is genoeg
beloning.
Veel
plezier met je eigen natuur-ninja projecten.
Boris
Geen opmerkingen:
Een reactie posten