Caviapolitie

Net op het moment dat ik de ring van een laatste grote Am. vogelkers aan het schoonmaken was met een staalborstel (zie Ringen), hoorde ik achter mij iemand vragen “waarom bent u bomen aan het mollen?” Ik draaide me om en antwoordde “dit zijn Am. vogelkersen. “Ja dat weet ik!” was de wat bitse repliek, gevolgd door “Kunt u zich legitimeren?”.

Kijk, zo zet je lekker de toon voor een informatief gesprek.

“Ja hoor, hier is mijn identificatie van de natuurorganisatie waar ik voor werk” met als reactie “Dat is maar een speld!... kunt u zich legitimeren! Ik vind het vreemd dat u hier zo op de zaterdag bezig bent, zonder dat die werkzaamheden aangekondigd zijn”.

Nu begon ik toch wat gepikeerd te raken van zoveel botheid. “Ik heb die penning niet in een feestwinkel gekocht hoor en bovendien ben ik niet verplicht om aan iedereen die mij aanspreekt mijn legitimatie te tonen”.

“Ja, dat weet ik, maar ik ben zelf van de politie, afdeling Levende Have en ik heb zelf helaas geen legitimatie bij me om dat aan te tonen. Maar u heeft er geen bezwaar tegen als ik de politie bel?”. Oh, zo eentje? Misschien is er een reden voor dat ie alleen nog maar met dieren mag werken!

“Beste man, de vrijwilligers zijn niet verplicht om alleen tijdens kantooruren te werken en op de zaterdag wordt dan ook in andere gebieden hier dichtbij in de natuur gewerkt. Bovendien ben ik op mijn eentje hier met handgereedschap aan het werk en kleine klussen worden normaal niet met mededelingenborden bij de ingang aangekondigd. Voor informatie kunt u contact opnemen met de boswachter van dit gebied”.

“Dat zal ik doen, hoe heet die boswachter en heeft u een telefoonnummer?”

“De naam is H... (nee, geen “haas”) en het telefoonnummer heb ik niet bij me” (staat in mijn telefoon, maar je mag zelf ook wel wat opzoeken, als je zo bot uit de hoek komt).

“Ja, maar ik blijf het vreemd vinden dat u hier zomaar bezig bent. En er zijn verderop ook gevaarlijke bomen die binnenkort omvallen en die dennetjes hiernaast gaan ook bijna allemaal dood. En u bent ook wat informeel gekleed.”

Aha, iemand met een lijst grieven!

En over die kleding... als ik met het warme weer niet het officiële werkpak draag, maar een oude werkbroek, T-shirt en een oud versleten hoedje... dan ben ik daarmee nog geen landloper! En in de bosjes waar ik bezig was, heb ik in 2 uur tijd maar 2 of 3 mensen op minder dan 10 meter afstand gezien. Maar kennelijk wil de cavia-cop dat er alleen tijdens kantooruren in officiële kleding gewerkt wordt met op de borst gespelde legitimatie en waarschuwingsborden bij de ingang. Misschien moet ie het maar eens proberen bij de modepolitie....

“Heeft u dat van die gevaarlijke bomen doorgegeven?”

“Ja, maar daar wordt niets mee gedaan!”

“Helaas zijn de middelen bij vrijwel alle natuurorganisaties beperkt en daarom proberen vrijwilligers, zoals ik, te doen wat we kunnen”.

“Ja maar toch is het vreemd dat u hier zo bezig bent en die geringde bomen gaan dood en straks krijg ik dan een tak op mijn hoofd!” Tja, we kunnen alleen maar hopen...

“Een geringde boom kan er wel 1 of 2 jaar over doen, voordat hij echt dood is en dan duurt het nog een paar jaar, totdat er echt gevaar is voor vallende takken. Voordat er gevaarlijke situaties ontstaan worden deze bomen omgehaald, maar niet nu terwijl ze vol in het blad zitten en bovendien ingeklemd staan tussen andere soorten, want dat kost veel moeite om op te ruimen en mogelijke schade aan andere bomen.”

“Ja, maar...”, blah, blah. Tegen een negatieve instelling is niet op te boksen.

Enfin, toch nog even wat informatie gegeven over de organisatie en het beheer van het gebied en de klager een prettige wandeling gewenst met z'n twee mechelaartjes.

Wie weet krijg ik nog een verzoek om een toelichting van de boswachter als de cavia-cop inderdaad gaat klagen, maar hopelijk weet die een typische klager af te wimpelen.