Het is allemaal jullie schuld!

Meestal is er veel waardering voor de inzet van de natuurwerkers, maar soms wordt er hevig tegen geageerd dat “zomaar” het bos “vernield” wordt. Zie ook “Caviapolitie”. De gemoederen kunnen hoog oplopen, als bezoekers van het bos het niet eens zijn met de uitvoering van werkzaamheden, zoals de bestrijding van de Am. vogelkers. Een bloemlezing:

Tokkies

“Jullie vernielen ONS bos! Doordat jullie alles platgooien [struiken vogelkers weghalen] worden de reeën opgejaagd door de honden van mensen die hier wandelen en die reeën lopen hier met kalfjes en door de honden gaan die dood en het is allemaal jullie schuld!!!”

En dat als commentaar van een stelletje aso's die niets bijdragen aan de maatschappij behalve veel ergernis. Vergeet even de troep die ze achter hun eigen hutjes aan de bosrand dumpen, de “schade” die een paar natuurwerkers aanrichten bij het rooien van struiken vogelkers is VEEL erger! Dat geklooi in HUN natuur moet snel afgelopen zijn.

De aantijgingen waren een herhaling van een eerdere ontmoeting. Na een klusje tot in de schemering reed ik door het donkere bos terug, toen ik stemmen hoorde en het licht van meerdere sterke zaklampen zag. Even later werd ik “aangevallen” door 2 chihuahua's en doemden 3 personen, waarvan één met een aangelijnde Duitse herder, op...

“Goeieavond! Het zou fijn zijn als het 's nachts in het bos donker en rustig is voor de wilde dieren!” merkte ik op.

“Jullie vernielen ons bos!!! En je fietst hier nu zelf ook! En we hebben niets met jou te maken” was de sterke repliek.

“Pardon, wat hebben die twee dingen met elkaar te maken? Het is verboden om je na zonsondergang in de natuur op te houden en dat is van toepassing in heel Nederland. Je hebt niet met mij te maken, maar met de eigenaar van dit gebied en met de Nederlandse wetgever. En ik ben (zonder verlichting) op weg het bos uit na uitvoering van werkzaamheden voor de eigenaar van dit natuurgebied.”

“Wij lopen hier 's nachts altijd rond en jullie maken alleen alles kapot!”.

“Sorry, maar waar de natuurwerkers mee bezig zijn, is met noodzakelijk onderhoud om het bos open en divers te houden. Daardoor kan het even wat rommelig zijn, maar de natuur herstelt zich daar snel genoeg van. Bovendien werken we maar een twee halve dagen per week”.

“Nee, jullie zagen zomaar bomen om! En wij maken zelf wel uit, wanneer we hier lopen! En nu moet je snel weg wezen voordat ik je tegen de grond sla!!!”

“Ok, wacht dan even tot ik mijn bijl uit mijn rugzak gehaald heb (de steel stak er uit), anders val ik er zo dadelijk op.”

“Rustig maar...” sust één van de Tokkies zijn opgewonden medestander.

Enfin, gewoon rustig weggereden. Met zulke domme lieden is nu eenmaal geen discussie te voeren, die weten het altijd beter en zijn superieur en onaantastbaar v.w.b. hun liefde voor de natuur...”.

In een poging om wat voorlichting te geven over de natuurwerkactiviteiten werden en aantal dagen later twee A4 informatiebordjes geplaatst met een korte toelichting. Binnen twee dagen waren de bordjes vernield en in het water gegooid. Individuen met een MENING over HUN bos dulden nu eenmaal geen tegenspraak en helemaal niet, als het gaat om rationele argumenten, die leiden alleen maar af van de gerechtvaardigde verontwaardiging en warrige argumentatie.

Gelukkig zijn de Tokkies enige tijd later afgevoerd naar een echte aso-wijk.

Schande!

“Het is een schande wat er hier gebeurt, jullie vernielen alles! Het moet verboden worden!” Een oudere vrouw uit geëmotioneerd haar verontwaardiging over het feit dat er struiken vogelkers en kleinere douglassparren omgezaagd worden. Het bos moet kennelijk altijd zo blijven als het is en elke verandering aan het vertrouwde stukje natuur is een aantasting van de natuurervaring van de bezoekers. Dus moeten we ook omgevallen bomen maar over de paden laten liggen, zodat een wandeling een klimpartij wordt? Nee dus. Een bos verandert vanzelf al en het meeste bos is meer een verwilderd park, waar de mens toch regelmatig wat aan moet bijschaven om de recreatieve waarde wat op peil te houden. Daarnaast kunnen sommige paden weer afgesloten worden, zodat er voor de wilde dieren wat grotere aaneengesloten leefgebieden zijn. Leven en laten leven.

Wat moet dat daar?

Terwijl ik bezig ben een vogelkers een kopje kleiner te maken, wordt mij van enige afstand toegeroepen “Wat doet u daar, dit is gemeenschappelijke grond!”

“Ehhh... nee dus. Dit is geen gemeente of gemeenschappelijke grond maar van het provinciale Landschap... en daar werk ik voor. En ik ben bezig met...”.

“Oh, ik dacht...”

Fijn dat zo iemand voor de natuur op wil komen, maar ik zie er toevallig niet uit als een verdwaasde tiener die op een struik in staat te hakken. Toch?

Zie ook “De caviapolitie”.

Enfin, als goed gemotiveerde natuurwerker moet je opmerkingen van en mensen met grieven en Tokkies maar over je heen laten gaan. Je weet waar je mee bezig bent. Het is soms even rommelig na het rooien of omzagen van bomen en struiken, maar na enige tijd krijg je een meer open bos met meer veelzijdigheid aan soorten. Loop je langs een werkplek van een paar jaar geleden, dan zie je dat het uiteindelijk toch weer goedgekomen is. Gelukkig maar dat de klagers geen gelijk gekregen hebben!