Het begin, berken op de hei

In dit weblog zal ik regelmatig – wanneer ik er zin in heb c.q. er onderwerpen voorhanden zijn – mijn observaties plaatsen over het fenomeen “Natuurwerk” en mijn persoonlijke ervaringen. 'Boris' is natuurlijk een pseudoniem dat me de vrijheid geeft om over allerlei zaken te schrijven.

_____________________________________________________________________

Ik wandelde af en toe op het landgoed vlakbij mijn huis en het viel me op dat de heide steeds meer veranderde in een berkenbos. Als de boompjes eenmaal de 1 meter hoog gepasseerd zijn, dan kunnen de schapen die het gebied begrazen, er ook niet meer bij.

Toen ik daar een vraag over stelde, kreeg ik te horen dat het dit jaar of misschien volgende jaar aangepakt zou worden. In veel natuurgebieden zie je dat hiervoor vrijwilligersgroepen ingezet worden of dat er speciale dagen (zoals de natuurwerkdag) georganiseerd worden. Maar dat was hier kennelijk nog niet gebeurd.

Op een heuveltje aan de rand van de hei, waar ik graag over mijn zonden na zat te denken, was het zicht behoorlijk geblokkeerd door een aantal berken, waardoor de weidsheid van het terrein verloren ging. Tja, als ze zelf (nog) niets doen... dan begin ik er zelf maar aan. Dus met een oude zaag aan de slag. Een paar bomen van een meter of 5-6 omgehaald en weggesleept en verzaagd bij een hoop vrijwel vergaan hout van jaren geleden. Kijk, dat geeft al meer zicht. De week erna nog een paar en nog een paar en het open karakter van de heide kwam steeds meer tot z'n recht.

Een paar maanden later kwam ik op de zondag weer eens langs bij het informatiecentrum en trof daar een paar vrijwilligers en de boswachter. Een van de dames vroeg mij... “ben jij soms degene die de berken op de hei omgehaald heeft...?”.

“Ehhh... dat zou ik best wel eens geweest kunnen zijn...”.

Waarop de boswachter zijn hand uitstak en zei “dan ben je nu dus officieel vrijwilliger”.

Mwnff... niet helemaal vrijwillig dus... maar dat zit 'm dan toch in de “kleine lettertjes” zullen we maar zeggen.

Dus vanaf dat moment hoefde ik niet meer stiekem te zagen, maar mocht als officieel vrijwilliger aan de slag. In de jaren erop sneuvelden er – geschat – zo'n 1.000 tot 1.500 kleinere en grotere berken op de heide en werden veel zichtlijnen hersteld. Een deel bleef staan en de schapen bleken de nieuwe aanwas redelijk onder controle te kunnen houden.

Daarnaast groef ik sloten uit, ruimde op bij het informatiecentrum en kreeg ook nog een relatie met een lieve collega vrijwilligster. Kijk, dat zijn nog eens leuke neveneffecten van het vrijwilligerswerk...

Iedereen heeft zijn eigen motivatie om vrijwilligerswerk te doen maar voor degenen die natuurwerk nog niet kennen, heb ik in het artikel Wat is natuurwerk? een aantal overwegingen opgenomen. Zie ook de andere achtergrond artikelen in de rechter marge.